Belediye tarafından yapılan taşınmaz tahsislerin bir kısmının 1580 sayılı Belediye Kanunu’na istinaden 49 yıllık veya süresiz, bir kısmının ise 5393 sayılı Belediye Kanunu’na göre süresiz olarak tahsis edildiği görülmüştür.

5393 sayılı Belediye Kanunu’nun “Diğer kuruluşlarla ilişkiler” başlıklı 75’inci maddesinin (d) fıkrasında taşınmaz tahsisine ilişkin koşullar şu şekilde belirlenmiştir;

“Belediye, belediye meclisinin kararı üzerine yapacağı anlaşmaya uygun olarak görev ve sorumluluk alanlarına giren konularda;

…

d) Kendilerine ait taşınmazları, aslî görev ve hizmetlerinde kullanılmak üzere bedelli veya bedelsiz olarak mahallî idareler ile diğer kamu kurum ve kuruluşlarına devredebilir veya süresi yirmi beş yılı geçmemek üzere tahsis edebilir. Bu taşınmazlar aynı kuruluşlara kiraya da verilebilir. Bu taşınmazların, tahsis amacı dışında kullanılması hâlinde, tahsis işlemi iptal edilir. Tahsis süresi sonunda, aynı esaslara göre yeniden tahsis mümkündür.”

Yukarıda açıklanan mevzuat hükümlerinden anlaşılacağı üzere, belediyeler kendilerine ait taşınmazları, aslî görev ve hizmetlerinde kullanılmak ve süresi en fazla 25 yıl olmak üzere, bedelli veya bedelsiz olarak mahallî idareler ile diğer kamu kurum ve kuruluşlarına belediye meclisi kararıyla tahsis edebilirler.

Mevzuatta en uzun tahsis süresinin yirmi beş yıl olarak belirlenmesine rağmen, kurum tarafından yapılan taşınmaz tahsislerinden bazılarının 25 yıllık azami süreye uyulmadan hizmet süresi boyunca tahsis edildiği tespit edilmiştir.

Sonuç olarak, öncelikle hizmet süresi boyunca tahsis edilen taşınmazların süresinin belirlenmesi, süresi 25 yılı geçen tahsis kararlarının meclis kararıyla yenilenerek bu hususun mevzuata uygun hale getirilmesi, önceki dönemlerde 1580 sayılı Belediye Kanunu’na istinaden 49 yıllığına veya süresiz tahsisi gerçekleştirilmiş olan taşınmazlar hakkında mevcut belediye

meclisi tarafından karar alınarak bu konudaki tasarruf iradesinin ortaya konulması, şayet tahsisin devamı isteniyor ise 25 yıllık süreye çekilmesi, tahsisin devamının istenmemesi durumunda ise süresiz olan tahsislerin sonlandırılmasına karar verilmesi gerekmektedir.