Belediye ile Kaymakamlık arasında yapılan protokole istinaden Kaymakamlık lojmanının ihtiyacı olan demirbaş ve sarf malzemesinin, Belediye tarafından temin edildiği ve temine ilişkin giderlerin, Belediye bütçesinden karşılandığı görülmüştür.

5393 sayılı Belediye Kanunu’nun “Tanımlar” başlıklı 3’üncü maddesinin (a) bendiyle belediye, belde sakinlerinin mahalli müşterek nitelikteki ihtiyaçlarını karşılamak üzere kurulan ve karar organı seçmenler tarafından seçilerek oluşturulan, idari ve mali özerkliğe sahip kamu tüzel kişisi olarak tanımlanmıştır.

Kanun’un “Belediyenin görev ve sorumlulukları” başlıklı 14’üncü maddesinde belediyelerin görev ve sorumlulukları sayılmış; bu görev ve sorumlulukların mahalli müşterek nitelikte olması şartı aranmıştır.

Yapılan incelemede; 13.10.2023 tarihli ve 12170 ve 12176 yevmiyeli ödeme emirleriyle Kaymakamlık lojmanında kullanılmak üzere, 3 adet MDF lam (210x280x18mm), 1 adet MDF lam (210x280x05mm), 3 adet MDF lam (210x280x04mm), 4 adet suntalam (183x366x18mm), 1 adet suntalam (210x280x18mm), 1 adet mutfak masası, 6 adet mutfak sandalyesi, 1 adet çok amaçlı dolap, 1 adet 3 kapılı giysi dolabı ve 1 adet ayakkabı dolabı alındığı, alım bedelinin, Belediye bütçesinden karşılandığı ve alımın, 5393 sayılı Kanun’un 75’inci maddesinin (b) bendi gerekçe gösterilmek suretiyle Kaymakam ile Belediye Başkanı arasında düzenlenen hibeye ilişkin 28.09.2023 tarihli protokole istinaden yapıldığı anlaşılmıştır.

Bu alımlarda, mahalli müşterek bir ihtiyaçtan ziyade kaymakamlık konutunun ihtiyacının karşılanması söz konusu olduğundan; Belediyenin hizmet sunabilmesi için gerekli temel şart karşılanmamıştır.

Diğer taraftan 5393 sayılı Kanun’un “Diğer kuruluşlarla ilişkiler” başlıklı 75’inci maddesi ve aynı maddenin (b) bendinde; belediyenin, görev ve sorumluluk alanlarına giren konularda, merkezi idareye ait asli görev ve hizmetlerin yerine getirilmesi amacıyla gerekli ayni ihtiyaçları karşılayabileceği, geçici olarak araç ve personel temin edebileceği belirtilmişse de; Kaymakamlık lojmanının ihtiyacının karşılanmasının bu kapsamda olmadığı anlaşılmıştır.

Ayrıca Belediyenin Kaymakamlığa hibe yapmasına ilişkin bir mevzuat hükmü de bulunmadığından; 5393 sayılı Kanun’un 75’inci maddesinin (b) bendinin hibe maksadıyla kullanılması da mümkün değildir.

Kamu İdaresince alımın yapıldığı konutun, 2946 sayılı Kamu Konutları Kanunu ile Kamu Konutları Yönetmeliği’nin 5’inci maddesinin (a) bendi uyarınca özel tahsisli konutlar kapsamında olduğu, Yönetmelik’in 26 ve 27’nci maddeleri kapsamındaki giderlerinin, kamu kurumlarınca karşılanacağı ve bulgunun, Sayıştay Kanunu’nun 35’inci maddesi ile çeliştiği düşünülmekle birlikte ilerleyen yıllarda bu hususlara dikkat edileceği ifade edilmiştir.

Yönetmelik’in “Tanımlar” başlıklı 3’üncü maddesinin (e) bendi uyarınca İdare, Devlete ait kamu konutlarından tahsisli olanlarda, adına kamu konutu tahsis edilen kamu kurum veya kuruluşu olduğundan; söz konusu giderlerin, konutun tahsisli olduğu Kaymakamlık bütçesinden karşılanması gerekmektedir.

Ayrıca eleştiri konusu, Belediye Başkanının tercihlerinin yerindeliği değil; mevzuatın kendisine tanıdığı yetkiyi, mevzuata uygun olarak kullanmamasıdır. Bu çerçevede Belediye bütçesinden ödenmesi mümkün olmayan harcamaların yapılmasıdır. Dolayısıyla yukarıda mevzuata dayalı olarak yapılan değerlendirmeler, 6085 sayılı Kanun’un 35’inci maddesi hükümlerine aykırılık teşkil etmemektedir.

Dolayısıyla Belediye Başkanı ile Kaymakam arasında düzenlenen protokol ile protole istinaden Kaymakamlık lojmanına yapılan alımların, 5393 sayılı Kanun’un anılan hükümlerine uygun olmadığı değerlendirilmektedir.