Maddi duran varlık hesaplarında kayıtlı duran varlıklar için yapılan değer artırıcı harcamaların ilgili maddi duran varlıkların maliyet bedeline eklenmek yerine doğrudan giderleştirildiği görülmüştür.

47 sıra nolu Muhasebat Genel Müdürlüğü Genel Tebliği’nin “Amortisman ve Tükenme Payı Süre ve Oranları” başlıklı 6’ncı maddesinin ikinci fıkrasında; Kamu İdarelerine Ait Taşınmazların Kaydına İlişkin Yönetmelikte yer alan taşınmazlar için 34.000 TL’yi aşmayan duran varlıkların %100 amorti edileceği; aynı maddenin üçüncü fıkrasında, hesaplarda kayıtlı duran varlıklar için yapılan harcamalardan belirtilen limiti aşanların değer artırıcı harcama olarak kabul edileceği belirtilmiştir.

Mahalli İdareler Bütçe ve Muhasebe Yönetmeliği’nin 187’nci maddesinde; maddi duran varlıklar için sonradan yapılan ve o varlığın değerini, kullanım süresini, ürün ve hizmet kalitesini, sağlanan faydayı artıran veya üretilen mal veya hizmetlerin üretim maliyetini azaltan her türlü maliyetin, ilgili maddi duran varlığın kayıtlı değerine ilave edilip amortisman hesaplamasında dikkate alınacağı, bunların dışında maddi duran varlıklar için yapılan her türlü harcamanın gider olarak kaydedileceği belirtilmiştir.

Yukarıda yer alan mevzuat hükümleri değerlendirildiğinde; duran varlıklar için yapılan harcamalardan belirtilen limitleri aşanların değer artırıcı harcama olarak kabul edilerek ilgili duran varlığın kayıtlı değerine eklenmesi gerektiği anlaşılmaktadır.

Yapılan incelemede; duran varlıklar için farklı zamanlarda yapılan 1.061.321,57 TL tutarında değer artırıcı nitelikteki harcamaların Tebliğ’de belirtilen limitin üstünde olmasına rağmen varlığın maliyetine eklenmek yerine doğrudan giderleştirildiği görülmüştür.

Konuya ilişkin idare cevabında 2021 yılı itibariyle bulgu doğrultusunda işlem yapılmaya başlandığı belirtilmekle birlikte, değer artırıcı nitelikteki harcamaların doğrudan giderleştirilmesi nedeniyle kurumun 2020 yılı mali tablolarında maddi duran varlık hesapları ve 630 Giderler Hesabının hatalı görünmesine sebep olunmuştur.