Belediye tarafından tahsis edilen taşınmazlara ilişkin belediye meclisinin mevzuatta belirtilen azami süre sınırına uymayan kararlarının bulunduğu görülmüştür.

5393 sayılı Belediye Kanunu’nun “Diğer Kuruluşlarla İlişkiler” başlıklı 75’inci maddesi birinci fıkrasının (d) bendinde: Belediyenin, belediye meclisinin kararı üzerine yapacağı anlaşmaya uygun olarak görev ve sorumluluk alanlarına giren konularda, kendilerine ait taşınmazları, aslî görev ve hizmetlerinde kullanılmak üzere bedelli veya bedelsiz olarak mahallî idareler ile diğer kamu kurum ve kuruluşlarına devredebileceği veya süresi yirmi beş yılı geçmemek üzere tahsis edebileceği, bu taşınmazların aynı kuruluşlara kiraya da verilebileceği, söz konusu taşınmazların, tahsis amacı dışında kullanılması hâlinde, tahsis işleminin iptal edileceği, tahsis süresi sonunda aynı esaslara göre yeniden tahsis yapılabileceği ifade edilmiştir.

5393 sayılı Kanun’un 75’inci maddesinin birinci fıkrasının (d) bendinde taşınmaz tahsisine ilişkin koşullar belirtilmiş olup açıklanan mevzuat hükümlerinden anlaşılacağı üzere, belediyeler; kendilerine ait taşınmazları, aslî görev ve hizmetlerinde kullanılmak üzere bedelli veya bedelsiz olarak mahallî idareler ile diğer kamu kurum ve kuruluşlarına, belediye meclis kararı ile tahsis edebilecek olup tahsis işleminin süresi ise yirmi beş yılı aşamaz.

Yapılan incelemede, Kanunla tahsis süresinin yirmi beş yıl ile sınırlandırılmasına rağmen 1314 ada 1 parselde yer alan taşınmazın yirmi dokuz yıl; 1316 ada 5 parselde yer alan taşınmazın ise süresiz tahsis edildiği tespit edilmiştir.

Yukarıda yer alan açıklamalar çerçevesinde, İdarece yapılan tahsislerin anılan Kanun’da belirtilen süreyi aşmayacak şekilde yapılması ve ihtiyaç halinde tahsis işleminin mevzuata uygun olarak yenilenmesi gerektiği değerlendirilmektedir.