Belediye tarafından toplu taşıma hizmetlerinden yararlanan bazı kişilere mevzuata aykırı olarak indirimli tarife uygulanma hakkı tanındığı tespit edilmiştir.

4736 sayılı Kamu Kurum ve Kuruluşlarının Ürettikleri Mal ve Hizmet Tarifeleri ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun’un 1’inci maddesinde;

“ Genel bütçeye dahil daireler ile katma bütçeli idareler, bunlara bağlı döner sermayeli kuruluşlar, kanunla kurulan fonlar, kefalet sandıkları, sosyal güvenlik kuruluşları, genel ve katma bütçelerin transfer tertiplerinden yardım alan kuruluşlar, kamu iktisadi teşebbüsleri ve bağlı ortaklıkları ile müesseseleri, il özel idareleri ve belediyeler ile bunların kurdukları birlik, müessese ve işletmeler, özel bütçeli kuruluşlar, özelleştirme işlemleri tamamlanıncaya kadar, 24.11.1994 tarihli ve 4046 sayılı Kanuna tâbi kuruluşlar ve özel hukuk hükümlerine tâbi, kamunun çoğunluk hissesine sahip olduğu kuruluşlar, kamu banka ve kuruluşları ile bunlara bağlı iş yerleri ve diğer kamu kurum ve kuruluşlarınca üretilen mal ve hizmet bedellerinde işletmecilik gereği yapılması gereken ticarî indirimler hariç herhangi bir kişi veya kuruma ücretsiz veya indirimli tarife uygulanmaz.”

…

Belediyeler ile bunların kurdukları birlik, müessese ve işletmeler, toplu taşım hizmetlerinde öğrenci ve basın kimlik kartı sahiplerine indirim uygulamaya yetkilidirler.”

…

Cumhurbaşkanı birinci fıkra hükmünden muaf tutulacak kişi veya kurumları tespit etmeye yetkilidir” denilmektedir.

Ayrıca, Kanun’un aynı maddesinde, belediyeler ile bunların kurdukları birlik, müessese ve işletmelerin, toplu taşım hizmetlerinde öğrenci ve basın kimlik kartı sahiplerine indirim uygulamaya yetkili oldukları hüküm altına alınmıştır.

Buna göre Kanun maddesinde sayılanlar ile Cumhurbaşkanlığı kararnamelerindeki kişiler ücretsiz veya indirimli tarifeden yararlanabileceklerdir.

Bu düzenlemelere rağmen, belediye meclisi tarafından alınan karar ile birlikte mevzuatında yer almadığı halde, yerel gazete, dergi ve televizyonların bazı çalışanlarına indirimli olarak toplu taşıma hizmetinden yararlanma hakkı tanındığı görülmüştür.

4736 sayılı Kanun’un yukarıda yer verilen maddesi gereği kamu kurumlarına (kanuni düzenleme ile cevaz verilenler dışında) ücretsiz veya indirimli mal ve hizmet temini yasaklanmıştır. Bu bağlamda mevzuatta indirimli yararlanma hakkı tanınmayan kişilere belediye meclisi kararı ile toplu taşımadan indirimli yararlanma hakkı tanınmasının mümkün olmadığı değerlendirilmektedir.

Sonuç olarak, mevzuatına göre toplu taşıma araçlarından kimlerin ücretsiz veya indirimli olarak yararlanabilecekleri belirlenmiş olduğundan, mevzuatında yer almayan kullanıcılara indirimli yararlanma hakkı tanınmamasının uygun olacağı değerlendirilmektedir.